Het is zondagmorgen. De zon schijnt eindelijk weer uitbundig. Er is al wat groen aan de bomen. Van heinde en ver komen honden naar hier. Bij het terrein van P.H.V. zijn de honden blij. Ze mogen weer de wei in. Ze zien hun maatjes, ze mogen gaan trainen. Al heel lang, iedere zondagmorgen worden de honden hier geoefend in speuren, beschermen, verdedigen en vooral discipline. Het is verbazingwekkend hoe goed ze luisteren. Hun blij geblaf is beloning voor hun baas als ze een opdracht goed hebben uitgevoerd. Ik vraag me af als ik baas en hond bekijk wie heeft wie gekozen. Je ziet soms enige overeenkomsten. Waarom is het trouwens spoorzoeker en niet spoorhond? Altijd gedacht dat spoorzoekers mensen waren zoals Arendsoog en Witte Veder.
Er tegenover ligt het honden uitlaatterrein. Onderdeel van de Looserplas. Hier ook elke dag blije blaffers en blije baasjes. Hier juist geen discipline maar vrijheid. Tien hectare vrijheid. Niet aan de lijn, lekker met z’n allen en blaffen. Een heel enkele keer een boze blaffer. Is de boze blaffer van nature zo of komt dit door het baasje? Ook hier geldt, als je de hond kent, ken je zijn baas. Het is heel goed dat allebei de terreinen er zijn. De Spoorzoekers is een van de vele verenigingen in Dorplein. Pas veel later opgericht.
Emile en Lucien startten de zinkfabriek in 1892. Ze bouwden een dorp voor de arbeiders en hun gezinnen. En ze wisten dat de mensen in hun vrije tijd ook bezig wilden zijn. Elk huis had een grote moestuin. Er werden allerlei verenigingen opgericht. Veelal zat een van de Dors in het bestuur. Zoals in elk dorp was er een voetbalclub, een harmonie, een schutterij, een toneelvereniging, en nog veel meer. In het heemkundeblad “de Aa-Kroniek” is er vaak over geschreven. Dit bloeiende verenigingsleven zorgde voor samenhang in het dorp. Je hoorde ergens bij en dus telde je mee. Zoals alles kenden de verenigingen een bloeiperiode, een tijd aan de top en een neergang. De fabriek zorgde met zijn subsidies voor stabiliteit.
Ik herinner me een verhaal over harmonie Les Echos de Dorplein. André Dor, de zoon van Lucien, kreeg elke zomer een serenade van de harmonie. De familie stond op het bordes van hun villa de Warande te wachten. De harmonie kwam in vol ornaat aangemarcheerd over de oprijlaan. Voor het bordes hielden ze stil. Ze speelden een aantal nummers. André Dor sprak een dankwoord. De harmonie ontbond en kon bij de achterdeur wat te drinken halen.
De Warande staat al jaren op de monumentenlijst. Schitterend gelegen in een parktuin van twee hectare. Direct aan het water van de Peel. Dorplein heeft nog 12 andere monumenten. En het hele oude dorp is beschermd dorpsgezicht.
Wil je dit ook zien en nog veel meer kom dan op zondag 30 april naar Dorplein om de verhalen erover te horen. Om 14.00 uur staan de cicerones (gidsen) klaar om je rond te leiden. Om 14.00 uur bij Gemeenschapscentrum de Schakel, St. Barbaraweg 1. Het kost 2 euro per persoon, kinderen tot 12 jaar zijn gratis. De rondleiding duurt ongeveer twee tot twee en een half uur en gaat over goed begaanbare wegen.
Wil je als familie, buurt of vereniging een rondleiding? Maak dan een afspraak bij onze coördinator Wim Cremers via telefoonnummer +31495492598, +31622961675 of per e-mail ciceronesdorplein@gmail.com.
Thierry d’ Ensebroeck
