Ik had een gat gegraven in het Berenbos (het bos tussen ’t Routje en het sportpark). Ik had wat grond nodig. Onder het spitten zag ik wat geels. Nieuwsgierig raapte ik het op. Een stuk van een kam met de tanden er nog aan. Een archeologische ontdekking? Ik ging verder met graven. Even verder vond ik een driehoekje aardewerk. Wit met groene beschildering. Duidelijk een stukje van een plat ontbijtbord. Plots herinnerde ik het me weer. Al eerder werden er stukjes aardewerk gevonden. Een prehistorische vindplaats? Toch niet, het berenbos was vroeger het berenveld. Hier was Felix de baas geweest. Felix was een van de zonen van Lucien Dor. Hij was een buitenbeentje. Drie van zijn broers werkten op de zinkfabriek. Hij niet, hij had geen zin in werken op de fabriek. Hij wilde buiten zijn. Zijn vader bedacht een oplossing. Het was 1917, midden in de Grote Oorlog. Aan de Hoofdstraat werd interneringskamp Budel gebouwd. Gevluchte Belgische soldaten werden hier opgesloten. Tegenover het kamp lag een groot stuk hei. Wat was het idee? De militairen samen met arbeiders van de fabriek moesten 10 hectare van de grond ontginnen.
Eenmaal klaar werden er bessenstruiken geplant en kersenbomen. En er werden kippenhokken neergezet. Hier kon Felix met werkers van de fabriek zich uitleven. Spitten, snoeien, mesten, altijd lekker buiten. ’s Middags met de rug tegen een kippenhok de meegebrachte boterhammen opeten. Of zouden ze in de Cantine zijn gaan eten?
Het gezin Lucien Dor woonde in Weert bij de stadsbrug. Wat nu Hostellerie Munten is. Elke morgen ging Lucien met zijn zoons per trein naar Schoot. Daar stapten ze over op het treintje dat via het routje naar de fabriek reed. Felix stapte uit bij het kamp. Het treintje reed door naar de fabriek. Hij begon aan zijn werk in het berenveld. Tussen de rijen bessenstruiken liepen zandpaden. Of die verhard werden met zinkassen weet ik niet. Met de zandpaden in het dorp gebeurde dat wel. Misschien had Felix een vriendin die hem af en toe kwam opzoeken. Wellicht droeg ze een gele kam in het haar. En die brak op een gegeven moment. Omdat ze aan het stoeien waren tussen de bessenstruiken. Een stuk van de kam viel op de grond en bleef liggen. Zodoende. En ze organiseerden er een picknick voor de hele familie. Ze zaten samen op dekens op de grond. De bedienden hadden alles keurig uitgestald. Vlees en kaas op aardewerken bordjes. Kersen, bessensap en wijn. Het ging er vrolijk aan toe. En de kinderen stoeiden met elkaar. Er is zeker ooit een bordje gesneuveld. De brokstukken bleven gewoon liggen. Om bijna negentig jaren laten opgegraven te worden.
Feix heeft niet lang kunnen genieten van zijn kwekerij. Hij kocht een Indian motor. In plaats van met de trein reed hij elke dag op z’n Indian naar Dorplein, langs het kanaal. Daar is hij op een dag verongelukt. Zijn broer André nam het beheer over. In 1939 werden er bomen geplant op het berenveld. Vanaf toen werd het het berenbos.
Dit en veel andere verhalen over de zinkfabriek, over Dorplein en zijn vroegere bewoners vertellen de Cicerones, gidsen, tijdens hun rondleidingen. Wil je ook een rondleiding door dit historisch Dorplein met deskundige uitleg? Kom dan zondag 27 oktober 2024 om 14.00 uur naar Gemeenschapscentrum de Schakel, St. Barbaraweg 1, Budel-Dorplein. Enthousiaste cicerones staan klaar om je rond te leiden. Het kost 2 euro per persoon, kinderen tot 12 jaar zijn gratis. Je hoeft je niet vooraf aan te melden. De rondleiding duurt twee tot twee en een half uur en gaat over goed begaanbare wegen. Rolstoel en rollator vriendelijk.
Wil je als familie, buurt of vereniging een rondleiding? Maak dan een afspraak met onze coördinator Wim Cremers, Telefoon +31 495 49 2598 of +31 6 2296 1675. Per e-mail kan ook. ciceronesdorplein@gmail.com
door : Thierry van Ensebroeck
foto: © Jack Roosen