Dorplein Uniek

Over een gouden tapijt van beuken bladeren liepen we naar de Looserplas. De mist was heel dicht. We zagen alleen het huis naast ons. Voorzichtig staken we de Stationsweg over. De Looserweg was maar twintig meter lang. Het blaffen van de uitlaathonden klonk dof en ver weg. Alsof het onder een deken vandaan kwam . . . .

Het klappoortje bij de ingang klapte dof dicht toen we er doorheen waren. Over de boomtakken lag een laagje zilver. De grassprieten waren Japanse prenten. Midden op het pad lagen een paar dampende rundermoppen. Ze waren hier net nog geweest. We hoorden ze snuiven en het kraken van de takjes. Ze werden langzaam vermalen tussen de machtige kaken. Toen zagen we de wolkjes adem uit de neuzen. Nu oppassen, niet te dichtbij komen. We liepen er met een grote boog omheen. Richting het water. Ondanks de regen van de laatste tijd stond het erg laag. De overkant was met geen mogelijkheid te zien. We waren alleen met zijn tweeën.

In de verte hoorden we het doffe geluid van de ganzen. Als er iemand in de buurt liep begonnen ze druk te snateren. Dan vloog er eentje met veel moeite op. De andere volgden. Twintig meter verder streken ze sierlijk neer op het koude water. Ze snaterden maar door. Ze zaten dicht op elkaar dat was veiliger. We maakten onze ronde af.

Daarna rechtdoor naar het oude dorp. Lopen in de mist had iets knus, je zag niets of niemand. Langzaam werden de contouren zichtbaar van de Carrées Mulhousiens. De arbeiderswoningen uit het begin van de twintigste eeuw. In de mist hadden ze iets uit een sprookje van Grimm. Heel apart, buitenlands. Hoog, met verspringende ramen en grote tuinen. Een luxe voor die tijd. Er was zelfs stromend water en elektriciteit. Verder door de Theo Stevenslaan. De directeursvilla’s waren niet te zien. Villa Korenveld en de Warande. Imposante gebouwen uit de tijd dat de familie Dor op het toppunt van hun macht was. Aan het einde van de weg het Prisonneke. Linksaf naar de Cantine en weer links over de Hoofdstraat terug naar huis. De Witte Villa met er tegenover de kerk. Als je de villa zag, zag je de kerk niet. Af en toe passeerde een auto. Je hoorde ze van ver aankomen. Pas op het laatst zag je de koplampen vaag uit de mist opdoemen. Onze adem maakte mist op onze dassen. Het laatste stuk naar huis liepen we weer over de gouden loper. Jammer dat dit maar even duurde. Het  was winter.

Kom naar Dorplein om al het moois van het historische dorp te zien en de verhalen erover te horen. Om 14.00 uur staan de cicerones (gidsen) klaar om je rond te leiden. Zondag 29 januari bij Gemeenschapshuis de Schakel, St. Barbaraweg 1. Het kost 2 euro per persoon, kinderen tot 12 jaar zijn gratis. De rondleiding duurt ongeveer twee tot twee en een half uur en gaat over goed begaanbare wegen.

Wil je als familie, buurt of vereniging een rondleiding? Maak dan een afspraak bij onze coördinator Wim Cremers, telefoon +31 495 492598 of +31 6 2296 1675, e-mail: ciceronesdorplein@gmail.com.

Door: Thierry d’ Ensebroeck
Foto’s: ©J. Roosen