Dorplein Uniek

Er lopen drie reeën door het berenbos. Op de grens tussen tuin en bos. Ze knabbelen rustig aan de bodemplanten. De oren bewegen onrustig heen en weer. Ze lopen langzaam van rechts naar links. Dat doen ze altijd. Ze volgen dezelfde route. Soms draaien ze even. Ze laten de spiegel aan het achterwerk zien. Ze zijn veel rustiger dan jaren geleden. Als ze toen iets hoorden stoven ze er vandoor. De hond van de buurman blaft. Verstoord kijkt een van de drie even op. “Maak je niet zo druk, man” zie je hem denken. Ze lopen verder richting buurman. Je ziet ze bijna niet door hun schutkleur. Dan zijn ze weg. En je wacht op de volgende keer.

Dat berenbos ligt bij ons achter. Het was ooit geen bos maar een berenveld. (beren zijn bessen) En daarvoor was het in de volksmond de “lieëge modderik”. Lucien Dor was een van de stichters van de zinkfabriek. Hij had een zoon Felix. Die moest niks hebben van werken op de fabriek. Hij croste liever rond op zijn Indian motor. En Dorplein had tijdens de eerste wereldoorlog een interneringskamp. Er werden Belgische vluchtelingen opgesloten. Die moesten tien hectare van de lieëge modderik ontginnen. Ze werden erbij geholpen door werklozen van de fabriek. Onder bewaking van de marechaussee werd er dag in dag uit gespit. Toen dit klaar was werd het terrein beplant. Zwarte bessen, frambozen en kersenbomen. Er werden ook vijf kippenhokken geplaatst. Hier kon Felix goed onder de voeten uit. Hij kreeg daarbij hulp van arbeiders van de fabriek. Helaas verongelukte hij in 1927 met zijn motor. Zijn broer André nam de leiding over. Ze produceerden tot wel 20.000 kg “beren” per jaar. Bijna alles ging naar de Betuwe en naar de veiling. André Dor stopte ermee in 1937. Er werden eiken en beuken op het terrein geplant. Zo werd het berenveld het berenbos. In de loop van de jaren werd het een prachtig loofbos. In 1963 ging de fabriek in de ovens zware olie stoken. De walm sloeg neer op de bladeren van de bomen. Langzaam stikten heel veel bomen. In 1971 gingen ze over op aardgas. Maar het kwaad was al geschied. Het bos zag er uit alsof er een oorlog had gewoed. In het midden van de zeventiger jaren werd het bos opgeknapt. Alle dode bomen werden opgeruimd. Perceel voor perceel werd opnieuw beplant. Met berken, esdoorns, robinia’s en sparren. Het bos bloeide helemaal op. Tot de storm van 18 januari 2018 heel veel bomen naar de bomenhemel blies.

De cicerones (gidsen) van Dorplein staan tijdens hun rondleidingen uitgebreid stil bij het berenbos. En heel Dorplein is het bekijken waard.

Wil je ook een keer meegaan met een rondleiding? Elke laatste zondag van de maand, deze maand op 26 december, staan om twee uur ’s middags de gidsen klaar bij de Schakel, St.Barbaraweg 1. Je hoeft je niet vooraf aan te melden. De bijdrage per deelnemer is twee euro. Kinderen tot 12 jaar zijn gratis. De route is rollator en rolstoel vriendelijk. De rondleiding duurt ongeveer twee uur en er is geen pauze. Vanwege corona worden de groepen niet groter dan 12 deelnemers. Weer of geen weer, de rondleiding gaat altijd door.

Wil je als familie, buurt of vereniging een rondleiding? Maak dan een afspraak bij onze coördinator Wim Cremers, Sint Servaasstraat 30, 6024 BV Budel-Dorplein, Tel: 0495-492598 / 06 2296 1675, mail: w.cremers@chello.nl

Tekst: Thierry d’ Ensebroeck
Foto’s: ©Jack Roosen