Dorplein Uniek

De cicerones van Budel-Dorplein gaan graag weer beginnen zodra de coronamaatregelen dit toelaten.
Foto: ©Jack Roosen

Column Thierry d’Ensebroeck

“Deux bières blondes” bestelden de twee zinktrekkers aan de Franse non. Ze waren klaar met hun zware werk aan de zinkovens. Vier uur vloeibaar zink uit de moffels trekken bij een temperatuur tot wel 70 graden. Gloeiend heet kreeg je het en grote dorst. Het dak van hal 1 was open voor de frisse lucht maar desondanks.

De Franse nonnen die Hotel St. Joseph bestierden hadden ook een soort café in de ontspanningszaal. Een prachtige rechthoekige zaal met een groot podium en aan weerskanten stalen pilaren die de galerijen stutten die bovenlangs liepen. De mannen aan de ovens droegen zo weinig mogelijk kleren vanwege de hitte. Driek Noten vertelde het volgende: “Een verfrissing was het speciale bier dat brouwer Rutten uit Budel brouwde voor de arbeiders aan de zinkovens. Het “biermanneke” en zijn helpers leurden daarmee drie maal per dag langs de ovens. ’s Morgens om een uur of half acht kwamen ze voor de eerste keer. De helper droeg aan een juk twee grote bierkannen. De baas, het biermanneke, droeg twee tinnen kroezen. Daar ging wel een halve liter bier in. De meeste arbeiders dronken een paar pinten. Steeds uit dezelfde pullen. Niemand was vies uitgevallen in die tijd. Contante betaling hoefde niet: het bier werd verrekend met de loonbetaling die toen om de veertien dagen  plaatsvond. Ik was al drie jaar op de ovens voordat ik hoorde dat het biermanneke Everaerts heette. Na het werk zochten de arbeiders elkaars gezelschap en liepen naar Budel, Achel of Weert. Omdat ze zo hard gewerkt hadden en zo veel hadden verdiend “pikten” ze onderweg ook nog een potteke bier. Smaakte dat naar meer dan dronken ze er nog een en nog een. De meesten lieten het op de lat schrijven. Op de afrekening elke veertien dagen moest ook weer gedronken worden. In de Fabriekstraat had je toen een aantal van die etappe plaatsen”.

De ontspanningszaal van de Kantine werd toentertijd niet alleen gebruikt als theaterzaal maar ook als restaurant. De ( vrij ) gezellen die in het hotel  een kamer hadden konden er drie maaltijden per dag gebruiken. Bij het avondeten werd wijn of bier gedronken. En ’s avonds was de tap open waar ook een non voor de bediening zorgde. André Dor de zoon van Lucien, bijna 30 jaar directeur, vertelde ooit dat hij wel eens klachten kreeg van sommige bewoners. Het ging over de borrels die de zusters inschonken. Die zouden te slap zijn. Bij navraag bleek dat de nonnen de borrel met water verdunden van klanten van wie ze dachten dat ze al te diep in het glaasje hadden gekeken.

Thierry d’Ensebroeck

Dit en veel andere verhalen vertellen de cicerones (gidsen) als ze een rondleiding geven door oud Dorplein. Ze gaan er weer mee beginnen zodra de corona maatregelen dit toelaten. Wil je dit ook dan kun je terecht bij de coördinator van de rondleidingen: Wim Cremers,  Telefoon: 0495-492598 / 06 2296 1675, E-mail: w.cremers@chello.nl