Ze kwamen in het voorjaar van 1892 vanuit Ampsin. Een dorpje aan de Maas tussen Luik en Namen. Lucien Dor, Emile Dor en hun zwager François Sepulchre.. Ze wilden grond kopen om een eigen zinkfabriek te beginnen.
In Weert kregen ze de kous op de kop. De burgemeester en de pastoor wilden die vuiligheid niet. Budel ontving ze met open armen. B en W van Budel rekenden zich al rijk. Ze kochten na nauwelijks te hebben onderhandeld een groot stuk van de Looser Heide. Waardeloze grond met vennen, moerassen en hei tegen de Belgische grens. 50.000 Belgische francs betaalden ze voor 625 ha. Dat was toen 0,35 cent per vierkante meter. Waarom kochten ze deze grond daar in die uithoek van Budel? Omdat de grond tussen het kanaal en de IJzeren Rijn in lag? Omdat er veel water was? Omdat er niemand woonde? Omdat de vuile lucht naar België waaide? Omdat de werkeloosheid hier zo groot was? En wat moesten die Frans sprekende seigneurs hier op de Lange Hei? Ze verlieten huis en haard en gingen het avontuur aan.
Er was nog helemaal niets. Geen enkel huis geen wegen, niets, niets. Emile Dor ging in Budel in hotel de Arend wonen. Zijn broer Lucien streek neer in Weert aan de Stadbrug. Ze lieten West Brabanders komen voor het droogleggen van de moerassen en om sloten te graven. Er werd een dijkje aangelegd van het fabrieksterrein naar station Budel in Budel-Schoot. Op dit dijkje kwam een smalspoorlijn. Iedere dag werd hierlangs bouwmateriaal en bouwvakkers aangevoerd. En Lucien kwam iedere dag met de trein vanuit Weert en stapte in Schoot over. Hij had zijn eigen wagon in het treintje naar het bouwterrein. Het liefste bestuurde hij de trein zelf.
Zouden ze ook vrije tijd hebben gehad? Of werkten ze zeven dagen per week? En hun gezinnen die ze achter hadden gelaten in Ampsin. Zagen ze die wel ooit? Het was een Roomse reis met de trein vanuit Hamont naar Ampsin. En hoe werd er gecommuniceerd met de voormannen op de bouw? Was er een tolk? In elk geval verliep het bouwen voorspoedig. In April 1893 werd de eerste zink geproduceerd. Emile had een dorp getekend dat bij de fabriek moest verrijzen. Huis voor huis verrees in de kale vlakte van de Lange Hei. Over de sloten werden gemetselde duikers gelegd.
Het Nieuwe Dorp groeide dag na dag. In de zomer van 1893 besloot de gemeenteraad de naam te veranderen in Dorplein. En dat is altijd zo gebleven. En nu ligt dit dorp hier met zijn Waalse uitstraling, midden in het groen en omringd door prachtige vennen.
Kom dit juweel bekijken. Er zijn wandelroutes uitgezet met informatiebordjes. Wil je rondgeleid worden dan kan dat ook. Elke laatste zondag van de maand staan de cicerones ( gidsen ) klaar bij de Schakel. Deze maand op 27 oktober om 14.00 uur. Vooraf aanmelden hoeft niet. De rondleiding gaat altijd door. Ze kost 2 euro per persoon, kinderen tot 12 jaar zijn gratis. Het traject is rolstoel en rollator vriendelijk.
Ook als groep kun je een paar uur worden rondgeleid door ons unieke dorp. Wil je dit ook eens dan kun je het beste contact opnemen met de coördinator Wim Cremers, St. Servaasstraat 30, 6024 BV Budel-Dorplein, Telefoon 0495-492598 of 06 2296 1675, mail: w.cremers@chello.nl
In de AA-kroniek van deze maand heeft Giel Stollman een boeiend verhaal geschreven over een van de Waalse pioniers van Dorplein. De moeite waard om te lezen.
Thierry d’Ensebroeck
Written by beheerder
Leave a comment